Klassieke Architectuur; de poëtica van de orde

Dit boek houdt zich bezig met de poëtica van de klassieke architectuur. Het bestudeert de canon, dat wil zeggen de wijze waarop klassieke bouwwerken zijn gecomponeerd, en hoe deze composities een tragisch discours, kunstwerken met een kritische, morele en filosofische betekenis worden. Het beoogt het geheim van de eeuwige jeugd van de klassieke architectuur te begrijpen, een eigenschap die zij deelt met de klassieke muziek, literatuur en schilderkunst. Tegelijk wil het een kritisch antwoord zijn op bepaalde wijzen waarop de klassieke architectuur heden ten dage wordt gebruikt. Een terugkeer tot de klassieke architectuur is slechts zinvol als deze opgevat wordt als een middel tot reflectie op de klassieke humanistische traditie waar zij is voortgekomen. Klassieke architectuur houdt meer in dan alleen een uiting van nostalgisch sentiment.