De kunst van het kruitverschieten
Elmer Schönberger

Elmer Schönberger is een componist en een luisteraar voor wie historische muziek niet louter een zaak van mooi-mooier-mooist is en hedendaagse muziek meer dan een kwestie van voor of tegen.

Terugkerende thema’s in zijn essays zijn de gespannen verhouding tussen oud en nieuw in de muziek, het illusoire van een volledig maakbare muziek, en de onmogelijkheid het (muzikale) geheugen te vernietigen. De auteur houdt een pleidooi voor een nieuw type luisteraar dat de muziek ervoor kan behoeden in de toekomst in autonome deelgebiedjes uiteen te vallen, transcribeert een radio-programma uit 2050, formuleert de lichtvoetige opmaat tot een fenomenologie van de muzikale rust, onderzoekt waarom een goede liedcomponist het altijd van een betere dichter wint, vraagt zich af of muziek moet willen ontroeren (en waarom niet) en stelt de aloude vraag naar de verhouding tussen talent en genie.

In het titelhoofdstuk wordt uit de doeken gedaan hoe Stravinsky in 1920 het zap-tijdperk aankondigde. Schönbergers beschouwing over de klank van Thomas Manns Doctor Faustus valt weliswaar binnen de thematiek van het boek, maar bewijst dat hij meer dan een specialistische schrijver voor specialistische muziekliefhebbers is.