God zij met ons
Michaël Zeeman

Hoe kon God, aan het eind van de twinstigste eeuw, opnieuw zo vreeswekkend populair worden? Terwijl de atheïstische boodschap van de Verlichting uitgezaaid is onder brede lagen van de bevolking en de kerken hun greep op moraal, onderwijs, opvoeding, politiek en samenleving hebben verloren, staat God tot veler verrassing weer in het middelpunt van de belangstelling. Of het nu gaat om oudgedienden als Jahveh, Allah en Jezus Christus, of hem betrekkelijke nieuwkomers als Moeder Aarde, Flipper en de Jezus van “Jezus Redt!”, de roep om spiritualiteit en het pleidooi voor een aan godsdienst gebonden moraal is het publieke debat gaan beheersen. Serieuze schrijvers en commentatoren zetten zich niet langer af tegen de godsdienst, maar zetten zij zich ervoor in- zelfs tot in de kolommen van voorheen liberale, vrijzinnige kranten. De vraag is hoe dat komt: door de verwarring der tijden, de neerslachtigheid van het fin de siècle of zelfs een eigentijds soort ondergangsstemming, of door een algemeen onbehagen dat in God een oplossing voor al zijn eigen zorgen zoekt. Wat is het voordeel van een dergelijk onbestemd soort houvast boven een redelijk atheïsme of een gemoedelijk agnosticisme.