Honderd keer dertien
Geert Jan Jansen

Met snelle bewegingen gaat zijn tekenpen over het papier. ‘Even afkicken’ noemt hij het. Personages en regels tekst doorkruisen het beeld. Alsof er een gevecht gaande is tussen inkt en papier. Op het eerste gezicht zijn het absurde combinaties van losse woorden, getallen, vogels en walvissen. Een regiment speelgoedtankjes trekt voorbij. De vijand wordt bestreden. Tientallen tekeningen liggen op tafel en ze krijgen allemaal een beurt. Na de inkt komt het crayon. Kleurpotloden van Cumberland, Faber-Castell, Karisma, Bruynzeel, Conté à Paris. Dozen vol Afkomstig uit andere ateliers, aangeschaft in andere tijden. En alles in grote aantallen. Chinese rietpennen en het meest exclusieve oliekrijt van Sennerlier. Maar ook ballpoints van de Hema. Als het maar schrijft. En wanneer het niet schrijft, dan krast het wel. 13 is zijn geluksgetal, maar het gaat om de compositie. De plaats van het cijfer 13 tussen de andere tekens op het papier. Het lijkt toeval en onzin, maar met de herhaling van de motieven ontstaat een eigen wereld. Een plus een wordt dan meer dan twee. Het is een wereld waar mafkezen en losers het voor het zeggen hebben, waar oneliners van de radio een diepgravende waarde krijgen.