Sjoerd de Vries; depressie 89-90

Foto’s: Niels Westra.

Zeer fraai fotografisch verslag in portretfoto’s van Sjoerd de Vries tijdens zijn depressieve periode aan het eind van de jaren tachtig.

Dr. S.J. Detmar schrijft: een jaar of dire geleden kwam ik Sjoerd de Vries tegen in de stad en op mijn vraag hoe het met hem ging antwoordde hij: ‘ik zit in een glazen bol’. Deze korte zin verwoord treffend het wezen van een depressie op zijn dieptepunt. De patient, want we hebben het over een ziekte, is niet bij machte contact te leggen, hij is ongevoelig voor invloeden van. uiten en hij ontplooit geen enkel initiatief. De wereld is grijs. Wanneer zoals in dit geval, de patient beeldend kunstenaar is ontbreekt het hem totaal aan inspiratie; het is een periode van gedwongen niets doen. Echter op een gegeven moment instaan er barsten in de bol en het lijkt de patient beter te gaan. In deze fase ontstaat weer initiatief, maar dat kan gevaarlijk zijn. Omdat de grijze waas nog niet is opgetrokken, besluit een aantal patiënten, juist dan, het voor hen ondraaglijke bestaan te verlaten. Sjoerd probeerde dit drie keer op voor hem karakteristieke manieren namelijk door middel van vrieskou, door middel van drank en door middel van terpentijn. Juist hij had kunnen weten dat een doorgewinterde kunstschilder en tevens natuur- en drankliefhebber voor de middelen immuun is. Wanneer de bol uit elkaar valt krijgt de wereld weer kleur. Dat is bij deze patient te zien aan zijn palet. De foto’s in dit boek laten zien hoe iemands gelaatsuitdrukking samenhangt met zijn gemoedstoestand. Ze zijn onthutsend, zeer menselijk en heel mooi.