Over heren en boeren
Kitty Verrips-Roukens

In een aantal opzichten gaat het hier om een boeiende studie. Allereerst door de belangstelling van de schrijfster voor de betrekkingen tussen boeren en heren. Het onderzoek naar boerensamenlevingen is maar moeizaam op gang gekomen. Pas in de jaren zestig heeft het plotseling een grote vlucht genomen. Boeren zijn in Europa zeer lang beschouwd als het minst beschaafde deel van de beschaafde wereld. Naarmate hun bedrijfsvoering en hun levensstijl veranderden, hun aantal drastisch verminderde, en de druk die zij konden uitoefenen groter werd, is hun aanzien in de loop van de negentiende en twintigste eeuw gestegen. De laatste decennia zijn heel wat studies over boerensamenlevingen verschenen, maar het merkwaardige is, dat als de rol van de landadel al is aangegeven, men zelden of nooit moeite heeft gedaan ver­tegenwoordigers van deze stand, voor zover nog aanwezig, in het onderzoek te betrekken. Boerengemeenschappen zijn nog onvoldoende bestudeerd vanuit het perspectief van de de-feodalisering. Het boek is opgedeeld in drie delen die de periode 1800-1880, 1880-1940 en 1945-1977 beschrijven waarin de veranderende maatschappij grote veranderingen ondergaat.