El gran bal; leven en werk van Chris Dekker 1922-1996

Chris Dekker (1922-1996), afkomstig uit een bemiddelde familie, was buitengewoon veelzijdig: violist, dichter, tekenaar, amateur-architect, nieuw-testamenticus, filoloog en mytholoog. In dit herdenkingsboek reconstrueren enige vrienden zijn leven en bieden een keuze uit zijn werk.

Dekkers jeugdjaren te Bergen (n.h.) vlak voor en in de Tweede Wereldoorlog, stonden in het teken van vele vriendschappen in de kunstenaarskolonie, o.a. met de jong-gestorven dichters Vincent Weyand en Jaap van Domselaer. Belangrijk was ook het contact met gevluchte joodse leeftijdgenoten. De Duitse schrijver en geleerde Wolfgang Frommel introduceerde hem in het gedachtegoed van de dichter Stefan George.

Na de oorlog hielp hij te Amsterdam het Duitstalige tijdschrift Castrum Peregrini op te richten, publiceerde hij een bundel gedichten en was hij betrokken bij de heropbouw van Bergen aan Zee. Van 1956 tot 1963 speelde hij viola d’amore in het Westdeutsches Kammertrio für alte musik. Aan de universiteit van Bonn hield hij zich bezig met het onderzoek naar het leven van Jezus. In 1969 ging Dekker naar Mexico om de nalatenschap te redden van de Maya-geleerde Wolfgang Cordan, die hij in de oorlog had leren kennen. Hij vestigde zich in San Christóbal de las Casa en trouwde een blinde Maya-indiaanse. Dekker heeft zich zeer ingespannen de slechte levensomstandigheden van de Maya-indianen te verbeteren. Zij noemden hem daarom el gran bal, de grote zwager. In 1974 werd hij doctor h.c. van de Universiteit van Chiapas. In 1981 verscheen T’Olbilha, eind blinde Indianerinn rettet ihr Dorf.