De dood gaf mij leven
E.P.M. van Kipshagen

Verslag van een dieptepsychologisch proces.

De schrijfster van dit boek, voorheen verbonden aan de geestelijke gezondheidszorg, stootte – zoekende naar de zin van haar bestaan – steeds meer op een fundamentele blokkade in zichzelf, die haar belemmerde om zich als een ‘vrij’ mens te kunnen bewegen.
Dit boek is een verslag van haar ervaringen in het ‘Existentieel-psychologisch vormings- en ontmoetingscentrum’ – waar gewerkt wordt volgens de methoden van Jung en Neumann – waar ze voor zichzelf hulp zocht. Op zoek naar de wortels van haar geremdheid, wordt ze geconfronteerd met krachten die ze als louter van buitenkomende machten beleeft, machten die haar naar het leven staan. De worsteling met deze machten gaat gepaard met hevige angstgevoelens, gevoelens van eenzaamheid en agressie die zich in tekeningen, dromen, maar ook in haar alledaagse gedrag manifesteren; de barrières van tijd en ruimte worden vaak ervaren als doorbroken.
Steeds meer ook wordt ze geconfronteerd met de dood. De groeiende acceptatie van de dood blijkt echter tegelijkertijd het begin te zijn van nieuw leven, van leven dat zich opent voor de ander, voor de wereld, gevoed door een voortdurende verbondenheid met de eigen kern, door de schrijfster ‘de innerlijke Christus’ genoemd.