De ongeschreven leer
Geerten Meijsing

Volgens een hardnekkig gerucht dat al direct na zijn dood de ronde begon te doen heeft Plato zijn ‘laatste woorden’ altijd zorgvuldig en jaloers verborgen gehouden en ze nooit willen opschrijven. Zijn ‘eerste en laatste beginselen’ zou hij alleen voor een esoterische kring van intimi hebben onthuld. Geerte Meijssing stuitte op een aantal mysterieuze sterfgevallen. Hij begon te vermoeden dat iedere geleerde die de ‘ongeschreven leer’ – de term is van Plato’s leerling Aristoteles – dreigde te onthullen inderdaad zijn laatste woorden gesproken had.
Zijn queeste voerde hem van het dorpskerkhof van Renesse naar de Duitse universiteitsstad Tübingen, van het heden naar de duistere jaren dertig in Duitsland en vandaar naar de nooit verwezenlijkte Ideale Staat van Syracuse in de vierde eeuw voor Christus. De ongeschreven leer confronteert de lezer met een aantal kernvragen die vroeg of laat in ieder leven aan de orde komen: Is de ziel onsterfelijk? Hoe is de wereld geschapen? Wat weten we eigenlijk?

Een cijferroman in 400 bladzijden, 144.000 woorden en 499 voetnoten.