Over schoonheid
Immanuel Kant

Over schoonheid; ontledingsleer van het schone.

Inleiding en aantekeningen van Jacques de Visscher.

In 1790 voltooit Immanuel Kant zijn filosofisch systeem met de publicatie van zijn derde kritiek. Na de Kritik der reinen Vernuft en de Kritik der praktische Vernuft schrijft hij het werk dat de verbinding tussen de zuivere en de praktische rede moet aantonen: de Kritik der Urteilskraft. Kant zal niet vermoed hebben hoe baanbrekend het eerste boek van deze kritiek, de Ontledingsleer van het schone, zou blijken te zijn voor de moderne esthetica. Niet alleen maakt men in deze tekst kennis met Kants typische ‘transcendentaal-filosofie’, maar ook met een groot aantal grondbegrippen en zienswijzen voor een wijsbegeerte van het schone, waarin het menselijk subject centraal staat.