Wat is genoeg
Anne Douwsta

Vlokken schuim rollen,
tollen over het strand,
een schuimbekkend wit.

Verwaaid opvliegend wit
schittert op de branding,
bij wind en voorjaarszon.

Ik heb dit schouwspel lief,
deze wereld die leven moet,
mij voedt, mij leven doet.

Bekend wordt verondersteld dat poëzie uit schroom nog te weinig wordt gelezen en onderwezen.
De wereld zou arm zijn zonder poëzie, het in poëtische taal uiten wat bij de mens aan emotie leeft.
Poëzie is muziek in taal.
Poëzie kan mateloos boeien, leerzaam en veelzeggend zijn.
Poëzie met goede verhaallijn, bloemrijke taal, roept euforie op.
In deze bundel is gekozen voor aansprekende, toegankelijke taal.
Welk gedicht uitnodigt tot reciteren is uiteraard aan de lezer.
Dat de lezer de vleugels ontvangt om vrij te zijn van wat elders bindt.

Met groet Anne Douwstra.