Het badhuis, tussen hemel en hel
Marjo Buitelaar, Geert Jan van Gelder

Hammaams, zoals badhuizen in het Midden-Oosten heten, spreken sterk tot de verbeeling. Europese schilders hebben in talloze oriëntalisende schilderijen de zwoele en broeierige sfeer van het badhuis verbeeld, Europese reizigers hebben er verslag van gedaan, maar ook Arabische auteurs schreven er over in medische verhandelingen en religieuze traktaten. Zij prezen de heilzaamheid van het badhuis of waarschuwenden tegen deze plaatsen van verderf. Sommige dichters daarentegen bezongen de erotische sfeer en vergeleken en vergeleken een bezoek aan het badhuis met het grootste genot, als de hemel op aarde. In de Marokkaanse steden heeft het stadhuis een prominente plaats in het dagelijks voor persoonlijke hygiëne. Vrouwen kunnen elkaar ongestoord ontmoeten en urenlang genieten in de vochtige warmte van de badlokalen. Het is tevens de plaats om de rituele reinheid te herstellen, die een grote rol speelt in de islam en bij belangrijke gebeurtenissen in het leven van mensen.