Shah Abbas de Groote

Shah Abbas de Groote, zijn intocht met de vreemde gezanten binnen Ispahān in het jaar 1619.

Boek is voorzien van veel illustraties.

Abbas I de Grote, sjah van Perzië en de vijfde heerser in de dynastie der Safawiden, een dynastie die lange tijd regeerde over het gebied dat nu Iran is.

De nieuwe sjah van Perzië werd gesteund door loyale Kizilbasj-stammen en richtte een ruiterkorps op van Georgische krijgsgevangenen. Hij deed dit naar Osmaans voorbeeld. De Turken hadden een elitekorps opgericht (de Janitsaren) waarvan de manschappen aanvankelijk alleen werden gerekruteerd uit christelijke krijgsgevangenen of slaven. Door toe te treden tot dit legeronderdeel (en zich te bekeren tot de islam) hadden de krijgsgevangenen en slaven zicht op hoge rangen.

Abbas I herstelde het gezag van de dynastie der Safawiden. De belangrijkste provincies van midden- en noordelijk Perzië wist hij weer te onderwerpen aan het centrale gezag. Andere provincies in het westen zoals Koerdistan, Georgië en Azerbeidzjan liet hij voorlopig aan het Osmaanse Rijk. Dit werd vastgelegd in het vredesverdrag met de Osmanen van 1589. Abbas zou dit voor de Perzen vernederende verdrag getekend hebben zodat hij dan zijn vrij had voor een poging de Perzische macht over de Oezbeken in het oostelijk front te herstellen.