Tahoen jang soedah loepa; de vergeten jaren
P.F. Berends

Twentse jongens in Nederlands-Oostindië en Nieuw-Guinea 1942-1962.

Op 3 mei 1948 werd het burgerpak verwisseld voor een militair tenue en er volgde inlijving bij het 412e Bataljon Infanterie (6GRPI) dat gelegerd was in de Saxen Weimarkazerne te Arnhem. Op vrijdag 17 september 1948 vertrok het bataljon met het troepenschip “Waterman” naar Indonesia waar het werd ingezet op West-Java. Krawang, Pelaboehan Ratoe, Tjikampek, Pedes, Rengas Denklok, Poerwakarta, de Poentjak met Tjipanas en het ML-kamp waren lokaties waar hij lange of korte tijd gedetacheerd was. Zonder twee gesneuvelden uit zijn peloton keerde hij op 23 juni 1950 met zijn onderdeel in Nederland terug. Op 5 augustus 1950 volgde groot verlof waardoor ook hij net als duizenden andere ex-militairen weer werd opgenomen in de anonimiteit van het burgerbestaan. Zijn werkzaamheden zouden komen te liggen op het gebied van de elektro/elektronika en was daarmee ruim 33 jaar in dienst bij de Hollandse Signaal Apparaten te Hengelo. Op 27 december 1957 trouwde hij met Jozefien van Steden uit Borne en met haar ging hij na een korte periode in G6teborg (Zweden) in Hengelo wonen. Daar werden hun twee dochters en een zoon geboren, waarna ze in augustus 1967 naar Haaksbergen verhuisden. Naast de reguliere arbeid ontwikkelde zich als vrijetijdsbesteding interesse voor de natuur en historie met o.a. genealogie. Was in India door het schrijven van vele brieven en een dagboek reeds de kiem gelegd, in de loop der jaren ontstond bij Berends geleidelijk ook een soort schrijfhobby. Dat resulteerde uiteindelijk in de medewerking aan het Haaksbergse boek “Onder de Marktlinde” en de uitgave van “Tahoen jang soedah loepa”.