Reizen en reizigers in de Renaissance

Eigen en vreemd in oude en nieuwe werelden.

Reisverhalen spreken bij uitstek tot de verbeelding van de lezer. Ze roepen een zekere spanning op tussen de wereld die de auteur en lezer met elkaar gemeen hebben en de nieuwe, onbekende wereld waarheen de schrijver zijn lezer mee wil voeren. Zo is het reisverhaal, meer dan menig ander genre, een ontmoeting tussen het bekende en het onbekende, tussen het eigene en het vreemde, tussen het ik en de ander.

Het toe-eigenen van het vreemde verloopt via geijkte literaire procédés, waarbij de schrijver een beroep doet op het collectieve geheugen. Door reminiscenties uit de klassieke literatuur, de Bijbel of andere veelgelezen teksten wordt het vreemde dichter bij huis gehaald.

In deze bundel staan de reisverhalen uit de vroegmoderne tijd centraal, een periode die vanwege haar ontdekkingen beroemd is. Petrarca, Poggio Bracciolini, Amerigo Vespucci, Hans Steden, John Mandeville, Owen Felltham, Rabelais en anderen hebben spannende berichten van hun werkelijke of fictieve reizen nagelaten. In deze bundel wordt het spanningsveld tussen eigen en vreemd, tussen observatie en collectief geheugen vanuit verschillende disciplines onderzocht.