Vlees en bloed; de geschiedenis van het kannibalisme
Reay Tannahill

Wat is de historische achtergrond van het kannibalisme? Welke banden heeft het met religie, met cultuur, met literatuur? Is het kannibalisme slechts schijnbaar verdwenen uit onze civilisatie en in wezen een complex, verdrongen instinct dat zich in individuele of massale gevallen verschrikkelijker zou kunnen manifesteren dan bij de ‘wilden’ die zich uit honger of religieuze motieven aan kannibalisme overgaven? Het kannibalisme gaat aanwijsbaar terug tot de Pekingmens van 50.000 jaar geleden maar het fenomeen is van alle tijden, de Neanderthaler van 75.000 jaar v.c. en reikt tot in Leningrad tijdens het beleg in de Tweede Wereldoorlog en diverse streken in Afrika en Azië. Zo citeert de auteur het ooggetuigenverslag van de met kannibalisme gepaard gaande hongersnood in het dertiende eeuwse Egypte. Ze licht vele voorbeelden door zoals bijv. de bloedige offers in het Oude Testament en de in tal van mythologieën en religies doorwerkende idee dat bloed het rode levenselixer is en dus een begerenswaardig aspect van verslagen slachtoffers. De afstotende praktijken waaraan de Tataren zich overgaven, en vele andere voorbeelden uit de historie.