Ridders en priesters; acht eeuwen Duitse orde in Noordwest-Europa

De Duitse Orde was een kruisridderorde die ontstond in de nadagen van de Derde Kruistocht. In navolging van de Engelse benaming, die op de Latijnse is gebaseerd, wordt de Duitse Orde ook wel Teutoonse Orde genoemd en haar ridderschap Teutoonse ridders

De Duitse Orde werd in 1190 in Akko (Palestina) opgericht als een burgerlijk hospitaalbroederschap, een initiatief van kooplui uit Bremen en Lübeck. Die bouwden daar toen, in een verzengende hitte, met hun scheepszeilen een tentenhospitaal om de zieke en gewonde kruisvaarders van de derde kruistocht op te vangen. Hoe beperkt soms ook, liefdadigheid zou tot op vandaag één van de fundamenten van de Duitse Orde blijven.

Uit nood aan een permanente aanwezigheid van christelijke strijders in het Heilige Land werd de Duitse Orde acht jaar na de stichting als broederschap omgevormd tot een ridderorde. Naast geestelijke zorg en liefdadigheid was vooral de strijd tegen de andersgelovigen het ideaal van de nieuwe orde. Net als haar oudere voorbeelden, de Johannieters en de Tempeliers, bestond de Duitse Orde uit twee takken: ridders en priesters. Beiden waren gebonden door de geloften van armoede, kuisheid en gehoorzaamheid. Zwaard en kruis versmolten in hun hand tot een eenheid.

Dit boek zet specifiek op de historie en kunst van de Duitse Orde in België en delen van Duitsland en Nederland.