Allemaal SAMen
Danielle Samuel

… ik wilde papa helpen zoeken en in mijn naïviteit pakte ik de sigarendoos uit de kast en begon sigarenbandjes te zoeken, die nog ingeplakt moesten worden. Zwijgend zochten we, echter mijn vader zocht iets van totaal andere orde.

Pas toen papa overleden was, vonden we in de lade van zijn bureau de lijsten met de namen van onze familie, allen in een kamp ‘omgekomen’, zoals het heette. Een net woord voor iets waar geen woorden voor zijn, laat staan nette. Hoe moest papa mij dit vertellen? Hoe kon hij de woorden vinden? Die waren er niet. Papa zocht de lijsten van het Rode Kruis af, die we steeds per post ontvingen, in de hoop dat er toch nog namen zouden ontbreken, want dan zouden diegenen immers nog in leven kunnen zijn. Maar ze werden alsmaar langer en papa wanhopiger.

Allemaal SAMen zou vijf generaties in het hart raken, als dat nog kon. Het gezin Samuel is gehavend en verscheurd door verdriet. De oma in het verhaal is de jongste dochter die na de oorlog werd geboren en opgroeide in een zwaar getraumatiseerd gezin, vrijwel zonder familie. Zij verteld aan haar kleinzoon Sam dit verhaal, geïnspireerd door het verleden maar vooral door de toekomst, dankbaar voor het feit dat zij wél oma mag zijn. Dit nieuwe leven heelt langzaam maar zeker de geslagen wond. Ontroerend, verdrietig en vertederend.

Allemaal samen laat zien hoe de tweede generatie omgaat met de trauma’s van de Shoah. De uitgave van dit document levert een belangrijke bijdrage aan de naoorlogse geschiedenis, niet alleen die van Nijverdal.