Paul Gauguin de doorbraak naar moderniteit

1889, Paul Gauguin (1848-1903) organiseerde met zijn volgelingen “L’Exposition de Peintures du Groupe Impressionniste et Synthésiste” in het Café Volpini ter gelegenheid van de Parijse Wereldtentoonstelling. De Franse kunstenaar presenteert voor het eerst een buitengewone portfolio van prints: de zogeheten Suite Volpini, een ensemble van elf lithografieën gedrukt op stralend geel papier.
Dit boek onderzoekt het jaar 1889 als een beslissend moment in de ontwikkeling van Gauguin waarin zijn autonome, revolutionaire nieuwe schilderstijl en de centrale motieven van zijn werk onmiskenbaar werden gevormd. Het reconstrueert de Volpini-tentoonstelling in het proces en toont de radicaliteit van de werken die door de artistieke cirkel van Gauguin zijn gemaakt. De Volpini Suite – voor Gauguin een visuele samenvatting die bedoeld was om zijn rol als grondlegger van een nieuwe stijl te adverteren – wordt uitvoerig beschreven en gezien in de context van de gerelateerde schilderijen, houtsneden, keramiek, prenten en tekeningen van de kunstenaar.