Vliegveld Venlo; van bevrijding tot ontmanteling
Hub Groeneveld

De geschiedenis van de Amerikaanse en naoorlogse periode van het Venlose vliegveld is nog nooit tevoren uitvoerig beschreven en dit boek voorziet in die leemte. Geschiedkundige feiten worden afgewisseld met persoonlijke verhalen. Incl. een hoofdtuk voor luchtvaarthistorici met bronverwijzingen. Bijlagen vormen een schat aan additieve gegevens en detailzaken.

Nadat de Duitsers waren vertrokken namen de Amerikanen de vliegbasis over en noemden haar Yankee 55. De Amerikanen bouwden op de grotendeels verwoeste vliegbasis een enorm tentenkamp dat zij Venlo Hilton noemden. De vliegbasis zelf werd ten dele herbouwd.

Na de Tweede Wereldoorlog werden in Nederland de overblijfselen van de vliegbasis, met uitzondering van de luchtverkeerstoren met naastgelegen commandobunker, een wachthuisje en een bakstenen hangaar, opgeruimd. Het wachthuisje is na de oorlog ingericht als Mariakapel. De Venlo Eindhoven Zweefvliegclub gebruikt het terrein ten zuiden van de oorspronkelijke start- en landingsbanen als vliegterrein. De bakstenen hangaar is verbouwd en doet dienst als onderkomen. De luchtverkeerstoren – die onder monumentenzorg staat – wordt gebruikt als klimmuur.

In Duitsland was tussen 1979 en 1995 het gebied in handen van de NAVO. Daarna, tot 2011 had de Bundeswehr er een Materiallager. Sinds 2014 is de rest van het terrein natuurgebied, Groote Heide geheten. In het bos herinneren resten van hangaars en ruïnes aan het verleden. Het grootste deel van het terrein is vrij toegankelijk.