Dagboek van een dader
Armando

Armando (Amsterdam ( 1929) putte voor ‘Dagboek van een dader’ uit de bron waaruit al zijn werk tot stand komt – de eigen herinneringen.

Een Dader staat in een emotionele relatie tot zijn slachtoffer. Een omkeringsproces schijnt te hebben plaatsgevonden. De Dader lijkt een schim van zichzelf geworden. Hij doolt over de aarde en door de eenzame wouden. Op zijn tocht spfreekt hij tot de dieren, tot de natuur, tot de medemens. Hij overpeinst. Hoeveel weemoed spreekt er uit zijn soms naïeve notities, hoeveel haast religieuze bezetenheid om het onpeilbare gedrag van de medemens in ‘Ausnahme-situation’ te doorgronden en te transcenderen.