De geur van carbolineum
Lyde de Graaf

Boerenschuren op erf en land.

In hoofdzakelijk de Achterhoek en Twente heeft Lyde de Graaf de afgelopen twee jaar ettelijke schuren gefotografeerd, met name het trage verval ervan. Dat dit een boeke moest worden was gauw duidelijk want verval, verdwijnt en komt niet meer terug. Ook gemeentelijke verordeningen vormen donkere wolken boven de vaak volstrekt originele bouwwerken: ze voldoen niet aan de juiste eenvormige bouwvoorschriften. Maar een schuur is iets wat groeit op het erf, niet op de tekentafel. Een schuur, ook als de tand des tijds zijn werk doet, blijft een plek van nut en schoonheid. Oude landbouwwerktuigen vinden hier hun laatste rustplaats, balen stro staan er droog. Muizen huizen er. Uilen weten dat. Poezen jongen er of trekken zich erin terug om dood te gaan. Kippen leggen er hun eieren. De eenzame fietser schuilt er bij onweer. De eerste kus wordt er gewisseld, de eerste sigaret opgestoken. Een schuur kortom, is een nuttige ruimte voor het overbodige en het verbodene, vol geheimen en vermoedens. Breek ze niet af, maar bescherm ze… met carbolineum.

Met 8 ZKV’s van A.L. Snijders