Het boek van Hengelo 1802-2002: kroniek van een Industriestad

In twee eeuwen groeide de gemeente Hengelo, officieel geboren op 1 mei 1802, van een nietige vlek op de Twentse hei uit tot een middelgrote industriestad, die net even anders was dan de omliggende Twentse steden. Niet alleen overheerste er de metaalindustrie in een streek waar vooral de textielindustrie bloeide, ook het sociaal ondernemerschap van pioniers zoals Charles en zijn zoon Dirk Stork zette een stempel op het karakter van de Hengelose bevolking. Grote tegenstellingen tussen arbeiders en fabrikanten kwamen mede daardoor in Hengelo niet voor. Het culturele leven daarentegen kon op algemene aanhang rekenen en zo werd Hengelo al vroeg in haar bestaan het culturele centrum van Twente, met vooral een bloeiend muziekleven en een eigen concertgebouw. Zware tijden heeft Hengelo ook beleefd, met als dieptepunt de crisis in de jaren dertig en een reeks verwoestende bombardementen in de Tweede Wereldoorlog, die het hart uit de stad wegrukten. In diezelfde oorlog verdiende Hengelo voorgoed een plek in de geschiedenis boeken door de spontane april/mei staking van 1943, waaraan nagenoeg de complete werkende bevolking deelnam. Tegen het eind van het millennium kwamen de Hengeloërs met succes in opstand tegen een fusie met Enschede. Daarmee werd de viering van het tweehonderdjarig bestaan van Hengelo veilig gesteld.