Waar kapitaal en arbeid samenwerken komt wat goeds tot stand

Pensioenfonds Stork in historisch perspectief.

Of pensioen een uitgestelde beloning was, geheel op initiatief van de werkgever, of dat het uitgesteld loon was dat door de werknemer zelf opzij gezet diende te worden, is een vraag waar Dirk Willem Stork aan het einde van de negentiende eeuw weliswaar mee geconfronteerd is, maar wat uiteindelijk een detailvraag moet zij geweest. De bestuurders van Stork wilden namelijk meer doen dan alleen maar een machinefabriek beheren. Stork stelde dat: Naar mijnen meening in den tegenwoordige tijd een fabrikant met de betaling van loonen alleen niet kan volstaan. Zodoende participeerde men actief in het scheppen van een belangengemeenschap tussen werkgever en werknemer, tussen arbeid en kapitaal, waarbij de bloei van de zaak in ieders belang was. Ook bij het idee ‘ om den arbeiders een gewaarborgde toekomst te verschaffen’, speelde die belangengemeenschap een primaire rol. Zo is het inrichten van een van de eerste pensioenregelingen van Nederland niet alleen een daad van altruïsme die ‘gebrek en behoeftigheid’ probeerde te voorkomen, maar ook een hele slimme zet was wat de firma zelf ook liet bloeien.