Cinema militans
Menno ter Braak

In de optiek van Ter Braak was film, een ‘dynamisch-visueelen kunstvorm’, het medium bij uitstek om de verstarring uit de weg te gaan. De – modernistische – nagalm van dit zgn. panta rhei (alles beweegt) zou in zijn verdere oeuvre blijven(d) doorklinken.

Cinema militans bestaat uit opstellen waarin Ter Braak onder meer zijn grieven t.a.v. de publieksfilm projecteerde (waarbij o.a. de bioscoopondernemer Abraham Tuschinski het flink moest ontgelden), maar is ook een boek waarin hij zijn filmesthetische opvattingen voor het voetlicht bracht.

Ter Braak prefereerde cineasten die naturalistische en psychologische elementen achterwege lieten in hun werk. Film was in zijn optiek namelijk de uitdrukking van ritme, associatie en verbeelding. De directe weergave van de realiteit was volgens hem voorbehouden aan de toneelkunst.

De filmkunst bewoog zich in de beleving van Ter Braak tussen twee polen: de Russische en de Amerikaanse filmkunst.

Het fotomateriaal, is afkomstig uit de tijdschriften Filmliga, I10 en Moholy-Nagy.