De strijd om sergeant Grisja
Arnold Zweig

Een Duitse patrouille heeft de Russische soldaat Grisja ergens in de eindeloze winterse bossen opgepakt en gearresteerd. Hij laat het naamplaatje van de gesneuvelde Bjuschev zien en zegt dat hij gedeserteerd is. Maar de Duitsers wantrouwen zijn verhaal, beschouwen hem als spion en veroordelen hem ter dood.
Als hij zijn echte naam bekend maakt en kan bewijzen dat hij de in december 1917 ontvluchte sergeant Grisja Paprotkin is, op weg naar huis, wordt het oordeel ingetrokken. Hij wordt in een kamp tewerkgesteld maar heeft geluk. Hij mag in een schrijnwerkerij samen met een Joodse meubelmaker doodskisten timmeren. Hij maakt zich snel onmisbaar, is geliefd bij de Duitse soldaten, krijgt beter eten en mag zelfs zijn liefje ontvangen.
Maar er is onderling strijd in de kampleiding over het lot van Grisja. Een van de bevelhebbers ziet de militaire discipline en gehoorzaamheid van de soldaten achteruitgaan en stelt tijdens het verlof van zijn gehate rivaal alles in het werk om het doodsoordeel hoe dan ook te laten voltrekken. Als de naïeve en zachtmoedige Grisja begrijpt dat zijn einde nadert, is hij zo van zijn stuk dat hij het aanbod van de Duitse bewakers om hem te laten ontsnappen, voorbij laat gaan. Zij proberen contact op te nemen met hun generaal op verlof in Duitsland. Grisja’s lot is ineens afhankelijk van een telefoonverbinding met Berlijn. Maar door de zware sneeuwval hebben de kabels het begeven. Een groep soldaten begeeft zich op weg om de breuk in de telefoondraad te vinden.