Langzame stad, snelle mensen
Pauline Terreehorst

Leven in een informatietijdperk.

We kunnen in bioscopen, pretparken en speelhallen ervaringen opdoen die ons in een heel leven niet zullen overkomen. En toch zitten we daarbij doodstil op een stoel. Hetzelfde geldt voor surfen op het World Wide Web. Je reist over de hele wereld, maar je beweegt slechts je vingers en je ogen. Snelle treinen, snelle computers en snelle mensen doen bijna vergeten dat we leven in een omgeving die eeuwenoord is. Die is lang verwaarloosd omdat alles in het teken stond van de fysieke mobiliteit. Voldoen de huizen waarin mensen leven, de buurten waarin de huizen staan en de steden waarvan je een onderdeel vormen, nog wel aan de behoeften van mensen die eindelijk de kans hebben om er gebruik van te maken?

Langzame stad, snelle mensen pleit voor een manier van leven waarin de traagheid als positief element is opgenomen. De fundamenten daarvoor zijn zeker aanwezig . de geschiedenis van de fotografie, de film, de mode en de beeldende kunst laat zien dat een pas op de plaats geen maatschappelijk isolement inhoudt.