Wat niet in Baedeker staat; het boek Amsterdam

Wat niet im Baedeker staat was een boekenreeks die tussen 1930 en 1932 werd uitgegeven door de Amsterdamse uitgever A.J.G. Strengholt en bedoeld was als een alternatieve beschrijving van Nederlandse provincies en steden in speelfilmstijl. Van de oorspronkelijk geplande minstens een dozijn delen zijn er slechts 3 stadsdelen verschenen. Aan het einde van de delen staan ​​altijd een tiental of meer pagina’s met prachtige advertenties van voornamelijk lokale bedrijven, zoals voor dit boek over Amsterdam de Firma I.J. Asscher diamantslijperij, Modemagazijn Gerzon etc.

Mederedacteur Molly Keizer-Prins is de journaliste Alice Prins, die in 1944 in het concentratiekamp Auschwitz werd vermoord en het treurige lot deelde van haar beroepscollega Ludwig Hirschfeld uit de Piper-serie. Naast het voorwoord van burgemeester de Vlugt, de liefdesverklaring aan de stad van van Wermeskerken en de verplichte gids aan het einde van het boek krijgt de lezer 18 artikelen voorgeschoteld die, vanuit het oogpunt van de redactie, de belangrijkste feiten en informatie over Amsterdam, het leven in de hoofdstad en zijn vormende persoonlijkheden beschrijven. Amsterdam wordt gepresenteerd als stad van kunst (C.F. van Dam), sport (H.A. Meerum Terwogt) en moderne stedelijke ontwikkeling (Hessel Jongsma). Lizzy Ansingh nodigt je ook uit om het Rijksmuseum te bezoeken met zijn schatten van de Nederlandse kunst (Rembrandt, Jan Vermeer, Frans Hals, etc.). De toen soms omstreden reputatie van Amsterdam als muziekstad wordt vakkundig gedocumenteerd door de componist Max Tak. Amsterdam van de beroemde grachten en de Amsterdamse haven (Willy Leviticus). Ook aan het fysieke welzijn van de toeristische bezoeker en zijn verlangen naar afleiding in restaurants, bars en clubs wordt, gezien de titel van het boek, het verwachte eerbetoon betaald, met een inleiding tot de Amsterdamse keuken door J.H. Speenhoff en korte schetsen van de meest interessante etablissementen voor een avondje uit door Piet Kloppers.