De àndere modernist; T.S. Eliot en het Christelijk geloof
Niek Bakker

Wie zich met literatuur bezighoudt, komt Eliot tegen.
Hem passeren betekent voorbijgaan aan één van de belangrijkste dichter-essayisten van deze eeuw.
T.S. Eliot (1888-1965) wordt gezien als pionier van het Modernisme. In zijn poëzie komt dat tot uitdrukking door het ontbreken van verheven taalgebruik en geijkte thema’s.
Op 39-jarige leeftijd komt Eliot tot geloof en laat hij zich dopen in de Anglicaanse kerk. Het geloof geeft nieuwe inhoud aan zijn poëtisch werk. Als literair crificus verdedigt hij het standpunt dat in de literaire
kritiek ook ethische en theologische aspecten een plaats verdienen.
Hoewel het christelijke in zijn werk op weerstanden stuit, vindt het meesterschap van Eliot alom erkenning; in 1950 krijgt hij de Nobelprijs voor literatuur.
Het is opmerkelijk dat Eliot in christelijke kring! vrij weinig aandacht heeft gekregen, terwijl hij als geen ander heeft bewezen dat christelijke literatuur bestaansrecht heeft. Vandaar dit boek, dat tegelijk een frisse introductie is tot het enigszins moeilijk toegankelijke werk van Eliot.